Tokaj - zwiedzanie, atrakcje i degustacje
Zwiedzanie Tokaja było częścią naszego dwutygodniowego tourne po państwie Madziarów. Nie trudno odgadnąć, z czym powszechnie kojarzy się Tokaj. Przecież nie z małym, węgierskim miasteczkiem, leżącym w północno – wschodniej części kraju naszych bratanków. A tymczasem, to urokliwe miejsce, ma do zaoferowania znacznie więcej niż tylko białe wino.
Tokaj - nocleg
Spaliśmy w gospodzie Pataky Borporta w Tarcalu, w sąsiadującej z Tokajem wsi. To, co zastaliśmy na miejscu dosłownie nas powaliło. Właściciel pensjonatu miał swoją winiarnię, a dzięki temu, że całkiem nieźle operował językiem angielskim mogliśmy zwiedzić jego piwniczkę, poznać proces produkcji i co najważniejsze spróbować jego wyrobów.
Bez zastanowienia zamówiliśmy kilka butelek, dokładając drugie tyle na specjalne zamówienie naszych znajomych.
Tokaj - kraina winem płynąca
Tokajski region winiarski ustanowiono w 1737 r., ale historia uprawy winorośli sięga tu dużo dalej. Łagodny i ciepły klimat, wulkaniczne i żyzne gleby są dla roślin tym, czym dla nas ciasto i podróże. 🙂 Ktoś zapyta, skąd wzięło się tu podłoże wulkaniczne? Ano z Góry Tokaj (512 mnpm), której aktywność wpłynęła na okoliczny ekosystem, a przez to i gleby. Region, ze względu na swoje walory przyrodnicze, kulturowe i tradycje winiarskie, w roku 2002 został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Jaką wartością dla Węgrów jest produkcja wina świadczy fakt, że wzmianka o nim znajduje się nawet w ich hymnie narodowym. Podawano je także na dworze francuskim, a Ludwik XIV przypisał im miano Wina królów, króla win (vinum regnum, rex vinorum).
Skusiliśmy się głównie na odmianę Muscat, czyli półsłodką, ale kosztowaliśmy także odmian wytrawnych: Furminta i Hárslevelű. Możecie nam wierzyć, że to wino smakowało jakoś inaczej niż sklepowe, a koszt butelki nie był bardzo wygórowany i w przeliczeniu wynosił ok. 25 zł.
Kiedy tak siedząc na tarasie degustowaliśmy sobie tutejszą specjalność, zauważyłem w oddali pewien intrygujący szczegół.
Odległość nie wydawała się duża, a uzupełnieni świeżą energią z radością poszliśmy w teren. Niestety nie doceniliśmy mocy wyrobów naszego gospodarza – dotarcie na miejsce zajęło grubo ponad godzinę (w linii względnie prostej oczywiście 🙂
Jak się okazało, był to wykonany z granitu, 8,5 metrowy posąg Jezusa Chrystusa, odsłonięty w roku 2015. Figura została ufundowana przez lokalnego przedsiębiorcę i od razu stała się atrakcją okolicy. Wcześniej w tym miejscu znajdowała się… wielka butelka wina.
I jak w Hobbicie Tolkiena, gdy ekipa krasnoludów musiała znaleźć wejście do jaskini przed ostatnim światłem Dnia Durina, tak i my dopingowani przez grupkę turystów na górze, ostatkiem sił wspięliśmy się na szczyt. Zdążyliśmy zrobić kilka zdjęć, po czym słonko zgasło gdzieś za horyzontem. Tyle lat trenowałem pchnięcie kulą, ale nikt mnie tak nie dopingował, jak tamci nieznajomi…
Tokaj - zwiedzanie
Kiedy przyjechaliśmy na miejsce ogarnęło nas nieodparte uczucie pustki. Był środek dnia, na ulicach ani żywego ducha. Doszliśmy do centrum Tokaja – Placu Kossutha, mijając po drodze XIX wieczne budynki, nieliczne sklepiki z pamiątkami i rzeźbę Ferenca II Rakoczego – bohatera narodowego Węgier, który znacząco przyczynił się do uzyskania niepodległości państwa. Rakoczy był właścicielem wielu winnic w tym regionie, a uzyskane pieniądze przeznaczał na sfinansowanie wielkiego powstania przeciwko Habsburgom, z początku XVIII wieku.
Dzisiejszy wygląd, miasteczko otrzymało w wieku XIX, w czasie napływu ludności greckiej, uciekającej przed Turkami. Kolorowe budynki, wąskie uliczki, wille i domy greckich kupców, a w tle białe wino sprawiają, że nie chce się stąd wyjeżdżać.
W mieście widoczne są również wpływy żydowskie. Niedaleko głównego placu znajduje się Synagoga z przełomu XIX i XX w. Przez lata świątynia popadała w ruinę, ale dzięki pozyskanym funduszom europejskim udało się przywrócić jej dawny blask. Dziś mieści się tu centrum konferencyjne.
W Tokaju znajduje się również Cerkiew Prawosławna. Ta mozaika kulturowo – religijna wiąże się z zawiłą historią całego Regionu Podgórza Tokajskiego.
Jest i cerkiew grecka…
Tutejsza dyskoteka – nie skorzystaliśmy.
Spośród wielu ciekawych miejsc w Tokaju, szczególnie zależało nam na znanych i szeroko polecanych Piwnicach Rákóczi Pince na Placu Kossutha. Wnętrza z salami wielkości 300 m2, z chodnikami długości 1,5 km, podobno mogą pomieścić nawet 20 000 hl wina.
Ku naszemu zaskoczeniu, na miejscu przywitała nas Polka (jak się okazało z Poznania). W tym dniu nie było już wolnych miejsc, więc zarezerwowaliśmy wstęp na kolejny, bezpośrednio przed naszym wyjazdem. Zaznaczyliśmy, że degustacja będzie obejmować 1 osobę, bo 2 jest kierowcą. Wejście było dość drogie (ok. 50 zł) i z pewnością nie każdemu będzie w smak wydawać sporą kasę na łyk wina i zwiedzenie. Zapewniono nas, że w naszym przypadku opłata będzie dotyczyć 1 osoby…
Nazajutrz, wróciliśmy na umówioną godzinę, ale na wszelki wypadek zadzwoniłem jeszcze, aby upewnić się, czy wszystko jest aktualne – i było. Kiedy dotarliśmy na miejsce, a obsługa z rozbrajającą szczerością oznajmiła, że zaszła pomyłka i nie ma dla nas miejsc, to naprawdę się wkurzyłem. Nie rozmawialiśmy przecież po węgiersku – wręcz przeciwnie, Pani posługiwała się piękną polszczyzną…
Następne wejście było dopiero za 2 godziny, z pełną opłatą nawet dla kierowcy. Jestem pewien, że moja mina w tym momencie przypominała twarz Siary z Killera… Bez zbędnego tracenia czasu, po prostu wyszliśmy.
Kiedy z żalem opuszczaliśmy pensjonat Sándora Pataky, postanowiliśmy jeszcze objechać okolicę, która wbrew pozorom nie była tylko płaskim terenem.
Nieopodal piętrzyła się Góra Tokaj oraz kilka innych wzniesień, na których już z oddali można było dostrzec samotne budynki, jak ten:
Tokaj nas oczarował. Region znajduje się niedaleko polskich granic i warto rozważyć go na weekendowy wyjazd. Błogiego spokoju i świetnego wina z pewnością tu nie zabraknie.
